Gece düşünceleri

Çoğu zaman geceleri uyku girmez gözüme. Otururum, duvarlarla bakışırız. Bir şiir gelir aklıma, mısralarında kaybolurum. Hafif yeşilimsi, kahverengi gözleri anımsarım. İyice kaybolurum içinde, beni içine sürükler. Kendimi rengarenk bir yerde bulurum, mutluluk damarlarımda dolaşır, bedenimden bir çıkar, bir girer... Sonra ufacık bir sesle irkilirim. Kendime gelirim, hayallerimden koparım. Sessiz ve soğuk odamı hissederim, tenim üşür, içim titrer. Yalnızlığımla yüzleşirim, benim gerçeğim olduğunu kabullenirim. Sonbahar'ın acımasız soğuğuna inat bir sigara yakarım... yüreğime işleyen ezgilerden birini açarım, ne olur ne olmaz belki birden etkilenir yine bir şiir yazmak gelir içimden. Kalemim kağıdım o yüzdendir hep yanımda olur. Suskunluğum gecenin sessizliğine eşlik eder, adeta bölmemek istercesine, o sakinliği bozmamak için... Ama içim içime sığmaz, kelimeler dudağımdan dökülmez ama yüreğimde taşmaya hazır bir kazan kaynar... Sorular takip eder fokurdamayı, cevap bulamadığım sorular... Merak kaplar içimi, acaba birileri şu an ne yapıyor... Uyuyorlar mı, yoksa uykuları bölünüyor mu... Sonra bir tavşanın hızla oradan oraya koşmasını izlerim, imrenirim ona. Koşmak, sadece koşmak isterim o an. Hızla, beni kimsenin tanımadığı bir yere. Ve koşarken endişelerimi, korkularımı yavaşça silkelemek isterim... Gökyüzüne ilişir gözlerim. Bazen yıldızlar görünür, bakışırım onlarla, ama gözükmedikleri zaman kendimi daha da yalnız hissederim. Düşün, onlar bile eşlik etmiyor bana şu an! Geriye sadece fondaki müzik kalıyor... Uçan kuşlardan bahsediyor... Aklıma güvercin ve martılar gelir. Onlara özenmeye başlarım. Kanat çırptıkça korkular, kötülükler, öfke azalsa.... Uzağa gitsem, tek derdim fırtına olsa... Ama bu sadece hayallerde mümkün. Sonra müzik biter, iyice üşürüm. İçeriye girerim.

[2012]