Ağacı'nda ayın kitabi seçilince okumanın tam vakti diye düşündüm ve okudum. Keşke bekletmeyip çok daha önce okusaymışım diyorum şimdi.
Kitapta daha en başından itibaren sanki beni içine çeken bir şey oldu. Kitap 19. yüzyıl sonlarının Viyana'sında geçiyor ve Friedrich Nietzsche ile Josef Breuer'in bir araya gelişini anlatıyor. İkili arasında geçen psikanalitik diyaloglar (düello) benim çok hoşuma gitti.
Sıkça ismi geçen insanlardan biri de Sigmund Freud'dur.
Kitabın en ilginç ayrıntısı ise anlattığı kişilerin gerçekte hiç bir araya gelmemiş olmalarıdır. Siz de henüz okumadıysanız bence tam zamanı :)
"Ümit mi? Ümit en son kötülüktür!' Nietzsche adeta haykırmıştı."İnsanca, Pek İnsanca adlı kitabımda ileri sürdüğüm gibi; Pandora’nın kutusu açılıp, Zeus’un içinde sakladığı bütün kötülükler dünyaya saçıldığı zaman, orada son bir kötülük kaldığından kimsenin haberi olmamıştı: Ümit.O zamandan beri, insanlar yanlışlıkla kutuyu ve içindeki ümidi iyi şans olarak yorumladı. Fakat Zeus’un arzusunun, insanların, kendilerini işkenceye teslim etmeleri olduğunu unuttuk. Ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder