Koçan Kadar Konuş 2 Diriliş'i okurken, en az birinci kitapta güldüğüm kadar güldüm. Şebnem Burcuoğlu'nun mizahını, aralara serpiştirdiği derinliği gayet etkileyici buluyorum.Kitap, çabucak okunan, bol gülümseten, toplumumuzun düşünce tarzını bir kez daha hatırlatan ve de mizahî yoldan eleştiren türden bir kitap.
En çok beğendiğim kısımlardan biri hiç şüphesiz, Efsun'un sonunda kendi köşesine her çekildiğinde sohbet ettiği Sabahattin Ali'nin kızı Filiz Ali ile tanışması ve bir digeri ise (burada soiler vermek istemiyorum) Sinan ve Efsun'un kalabalıktan kaçıp sadeliği seçtikleri son kısım.
Kitap, tamamen birinci kitabin devamı olup, Efsun ve Sinan'ın başına gelen trajikomik olaylara, Efsun'un ailesi yetmezmiş gibi Sinan'ın da onlardan aşağı kalır yani olmayan çağanoz babaannesi ekleniyor. İlk kitabı beğenenler, Efsun'un asansörde yaptığı evlenme teklifinden sonra Sinan'la başlarına neler gelmiş diye merak edenler mutlaka okumalı.
İlk kitaba yazdığım yorumu da okumak isteyenleri bu tarafa alalım *click*
"İçinizden geldiği gibi davranın. Bu hayata bir kere geliyorsunuz."İşte bu ya! "Hayatta bir kere evleniyorsun" değil, "Bu hayata bir kere geliyorsun!" içimde koyamadığım bir coşku var. Kadının yanına gidip sarılmak istiyorum.
Güldüren bir kitaptı cidden
YanıtlaSil