Okudum: Ayfer Tunc - Suzan Defter

Yılan hikayesine dönen ve iki ayda anca elime ulaşan, aslında kocaman bir sukûtuhayale dönen bir siparişle alınmıştı Suzan Defter. Zaten akabininde artık kitap siparişlerimi daha güzel yapabileceğim bir site buldum ve bundan çok memnunum.


Bitti yani artık kitapları Türkiye'deki fiyatına satan fakat uzun süre temin edemeyen, veya casbuk temin edebilip haddinden pahalıya satan, ya da hem pahalı hem müşteri memnuniyetine sıfır değer veren, kaba ve saygisiz insanlarla çalışan sitelerin devri! Bundan böyle kitap siparişlerimi hem dolaysız yoldan direk Türkiye'den yapacağım ve de oradaki fiyat neyse onu ödeyeceğim.
Deneme siparişi de beklentilerimin gayet üzerinde iyi geçmiş beni memnun etmişti.


Kitabımıza geri dönersek...
Ayfer Tunç'u ilk olarak Ömür Diyorlar Buna isimli kitabıyla tanıdım ve cok sevdim. Sıcacık anlatımı ve üslubu beni çok keyiflendirmiş ve de anlattıklarını tahayyül ettiğimde keşke o zamanda yaşasaymışım dahi dediğim doğrudur :)

Ayfer Tunç 'Suzan Defter' de daha önce denk gelmediğim bir tarz kullanmış. İki kişinin aynı güne yazdığı günlük notları karşılıklı sayfalarda yazılmış. Alışkın olmayanlar başta biraz bocalayabilir fakat sayfalar ilerledikçe arka kapakta dendiği gibi bir 'edebiyat şöleni'nin içinde buluyorsunuz kendinizi. 

Yazar Ayfer Tunç olunca kitaba karşı beklentiler yüksek olabiliyor. Ama beni yine yanıltmadı ve beklentilerimi karşıladı.

Okuyun, okutun.

Ekmel bey garip bir şey söyledi bugün. "Ayrılmak bir solucanın ikiye bölünmesi gibidir," dedi, "bölündükten sonra tanımaz, birbirini parçalar." "Bence gidenin, kalanın kucağında bir kucak kor bırakmasıdır," dedim. "Siz çok yanmışsınız," dedi.
Diyemedim ki: isterdim, kucağında bir kucak korla kalan ben olayım.

Suzan defter tutmuş.
Kendimi kapadım yazdığım defterlere.
İçimi açmaktan çok korktum.
Artık yazdıklarımın bir anlamı olsun istiyorum. Bir şey söylüyor olayım. Bu ne bu, bu satırlar ne anlama geliyor? diye soran olursa, sanki olabilirmiş gibi, diyeyim ki; bu bir hikaye, ama biraz karışık.'